A m s t e r d a m – R e y k j a v i k
Met Transavia HV6887 vertrekken we al vroeg in de ochtend van Schiphol. Helmer is zo lief om ons te brengen, dat betekent wel dat hij heel vroeg in de ochtend zijn bed uit moet. We zijn ruim drie uur voor de vlucht die om 6.35 gaat vertrekt. Twee en een half uur later en bakken koffie en alleen thee later hangen we bij de boarding met nog vele anderen die al net zo slaperig ogen als wij. Het valt op dat het blijkbaar een populaire bestemming is voor vriendengroepen van mannen van middelbare leeftijd die natuurlijk de stewardess moeten vermaken met zouteloze grapjes. Ze lacht verplicht en doet vrolijk mee. Er is een gebrek aan zitplaatsen, vooral omdat de rugzakken blijkbaar ook bijzonder moe zijn en een zitplaats behoeven.
Gelukkig vertrekt het vliegtuig keurig op tijd en na een voorspoedige doch saaie vlucht doemt na drie uur het IJslandse landschap op. We gaan direct van de terminal naar de autoverhuurder; Geysir. We schijnen met een busje van de terminal naar het bedrijf vervoerd te kunnen worden, dus nu wordt het een zoektocht naar waar het oppikpunt is. Uiteindelijk vinden we het en komen we bij de het verhuurbedrijf aan dat vlak bij de terminal blijkt te liggen en ook dicht bij het hotel dat we de nacht voor de terugweg zullen bevolken. De jongeman is aardig, maar ik versta geen woord van wat hij zegt, gelukkig zijn bij Jens de oren al wel geklaard, bij mij zitten ze nog potdicht na de steile landing. De auto staat al klaar.
We hebben nog tijd zat voordat we een boeking hebben bij de Blue Lagoon dus we begeven ons naar een bakkerij in een klein dorp genaamd Njardvik.
Blijkbaar was er nog een groep Nederlanders die de goede recensies gelezen had, want er stonden 20 man in de rij voor ons. Toch rustig gewacht, gelukkig want zowel de koffie als het broodje waren fantastisch. Dus laten we deze bakkerij in de toekomst allemaal bezoeken, de naam is Jon Kokulist.
Om lekker bij te komen van het vroege opstaan en de vlucht hebben we een reservering gemaakt bij de Blue Lagoon. Nou had ik het idee dat deze natuurbaden vlak bij Reykjavik liggen, maar dat ‘vlak bij’ is toch nog zo’n 50km ver richting zuidwesten. Gelukkig ligt het vliegveld dichterbij. Het is een prachtige rit. Woest landschap met in de verte stoompluimen.
In het warme water dobberen is heerlijk, maar totdat je dobberklaar bent en ready to relax, is het omkleden in krappe gezamenlijke kleedruimtes, het ellenlang wachten totdat er een douche vrij is en het gehaaste onvriendelijke personeel een stressvolle ervaring. Later in de vakantie komen we erachter dat het niet zo vreemd is dat de douches aan de krappe kant waren. In vrijwel alle hotels en huisjes blijkt er een voorkeur te zijn voor minieme douchecabines, het liefst met kleef souchegordijnen. Nu zijn IJslanders vrij klein van stuk, maar je moet wel een slanke kabouter zijn om je aangenaam te kunnen bewegen. Maar goed, heel veel dingen in IJsland zijn wel fantastisch, dus dit valt goed te overzien…
Na deze eerste kennismaking met de geologische schatten van IJsland op naar centrum Reykjavik. Naar Hotel Leifur Eiriksson, Skolavordrustiger 45 Reykjavik 101. Dat is midden in het centrum tegenover het standbeeld van Leifur die goedkeurend naar het naar hem genoemde hotel kijkt. En die goedkeuring is terecht, weliswaar is de inrichting van het hotel wat aan de oudere kant, maar schoon en gezellig. Vriendelijk personeel en gratis koffie en thee. De kamer is klein maar fijn en ik vraag me daarom af of ik echt wel al de meegesleepte spullen nodig had. Bij gebrek aan plek voor twee koffers was ieder bezoek aan onze kamer een hordeloop en ik ben nou niet bepaald een jonge hinde.
Het avondeten is in het gezellige restaurantje vlak naast het hotel. Kaffi Loki. Vooral de maaltijd van Jens is heerlijk en de prijs is redelijk. Het personeel is gezellig en vriendelijk te noemen. Kortom een aan te raden plek met een goede vibe.
We gaan vroeg slapen na de leuke maar vermoeiende dag want morgen gaat Jens al vroeg richting de vulkaan.